Zgodnie z rozporządzeniem o instrumentach finansowych, podstawę prawną dla wszystkich jednostek zobligowanych do wyceny instrumentów finansowych stanowią MSR 39, MSSF 9, KSR 4 oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 12.12.2001 w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz. U. nr 149, poz. 1674 z późn. zm.). Zwolnione z wymogu wyceny instrumentów finansowych są jedynie te jednostki, w przypadku których sprawozdanie finansowe nie podlega corocznemu badaniu. Wynika to z faktu, iż nie spełniają one przewidzianych ustawą kryteriów.
Powyższe rozporządzenie przewiduje, że niektóre z instrumentów finansowych powinny być wyceniane w skorygowanej cenie nabycia, zwanej też zamortyzowanym kosztem, i są nimi:
- aktywa finansowe (np. obligacje), które zostaną utrzymane do terminu wymagalności,
- zobowiązania finansowe (np. z tytułu kredytu), z wyjątkiem instrumentów pochodnych o charakterze zobowiązań, pozycji zabezpieczonych oraz zobowiązań finansowych przeznaczonych do obrotu,
- składniki aktywów finansowych o określonym terminie wymagalności, dla których niemożliwe jest ustalenie w sposób wiarygodny wartości godziwej,
- nieprzeznaczone do sprzedaży należności własne oraz udzielone pożyczki.
<< wstecz